ناحیهگرایی در ایران از منظر جغرافیای سیاسی
نویسنده: دکتر مراد کاویانی، هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم تهران
انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی 1389
از ویژگیهای روزگار ما گسستگی، شناوری و پویایی هویتهای سنتی است که از آن با عنوان جهانیشدن یاد میکنند. شناوری هویتها و پیدایش هویتهای جدید، سازههای متعارف کنونی را به چالش کشاندهاست. دورانی است که در آن فراروایتها رنگ باخته و بسیاری از واژهها و مکاتبِ خردپایه دوران مدرنیته در تبیین فضای عصر نو درماندهاند. انسان و جماعتهای انسانی در پی آویختن به محملی هستند که راسخ و باثبات بوده و کمتر تابع شتاب و دگرگونگی باشد. سیر تحولات کنونی نشان دهنده روی آوردن انسان و جماعتهای انسانی به مؤلفههای باثبات هویت سازی همچون مکان، محل،ناحیه و سرزمین است.گرایش به سوی درک و شناخت پدیدههای انسانی و طبیعی ناحیه که اساس شکلگیری بسیاری از هویتهاست به همراه تمایل به متفاوت بودن نسبت به دیگر نواحی، شاخصه اساسی ناحیهگرایی است. ناحیهگرایان با برجسته کردن همین نمادها خود را در سنجش با دیگر نواحی تعریف میکند و شایستگی برخورداری از وضعیتی بهتر را حق مسلم خود میپندارند. بر اساس شاخصههای فرهنگی(زبان و مذهب) و اقتصادی، ناحیهگرایی گونههای مختلفی دارد ناحیهگرایی سیاسی چالشگرترین نوع ناحیهگرایی است که ماهیت سازه سیاسی دولت را تهدید میکند زیرا ناحیه گرایان سیاسی تداوم همبستگی ملی و پیوستگی سرزمینی را بر نمیتابند. کتاب حاضر با ترکیب دو رویکرد کارکردگرایی ریچارد هارتشورن، نظام چرخشی و نمادنگاری ژان گاتمن،جستار تنوع ناحیهای(زبان و مذهب) و گونههای ناحیهگرایی در ایران (آذربایجان، کردستان و بلوچستان) در قالب 5 فصل
1- فصل نخست: ناهمگونی طبیعی بنیاد ناهمگونی ملی
2-فصل دوم: بنیادهای جغرافیایی فرهنگ ایرانی
3-فصل سوم:آذربایجان ناحیه ای با کارکرد ملی
4- فصل چهارم: کردستان گستره ای از خرده نواحی کردی
5- فصل پنجم: بلوچستان، گسترهای با مرزهای گسسته
بررسی کرده است. علاقمندان جهت کسب اطلاع بیشترمی‌توانند با شماره تلفن: 88802476، فروشگاه پژوهشکده مطالعات راهبردی تماس حاصل کنند
برای مشاهده جلد کتاب کلیک کنید...
