ناحیه­گرایی در ایران از منظر جغرافیای سیاسی

نویسنده: دکتر مراد کاویانی، هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم تهران

انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی 1389

از ویژگی­های روزگار ما گسستگی، شناوری و پویایی هویت­های سنتی است که از آن با عنوان جهانی­شدن یاد می­کنند. شناوری هویت­ها و پیدایش هویت­های جدید، سازه­های متعارف کنونی را به چالش کشانده­است. دورانی است که در آن فراروایت­ها رنگ باخته و بسیاری از واژه­ها و مکاتبِ خردپایه دوران مدرنیته در تبیین فضای عصر نو درمانده­اند. انسان و جماعت­های انسانی در پی آویختن به محملی هستند که راسخ و باثبات بوده و کمتر تابع شتاب و دگرگونگی باشد. سیر تحولات کنونی نشان دهنده روی آوردن انسان و جماعت­های انسانی به مؤلفه­های باثبات هویت سازی همچون مکان، محل،ناحیه و سرزمین است.گرایش به سوی درک و شناخت پدیده­های انسانی و طبیعی ناحیه که اساس شکل­گیری بسیاری از هویت­هاست به همراه تمایل به متفاوت بودن نسبت به دیگر نواحی، شاخصه اساسی ناحیه­گرایی است. ناحیه­گرایان با برجسته کردن همین نمادها خود را در سنجش با دیگر نواحی تعریف می­کند و شایستگی برخورداری از وضعیتی بهتر را حق مسلم خود می­پندارند. بر اساس شاخصه­های فرهنگی(زبان و مذهب) و اقتصادی، ناحیه­گرایی گونه­های مختلفی دارد ناحیه­گرایی سیاسی چالشگرترین نوع ناحیه­گرایی است که ماهیت سازه سیاسی دولت را تهدید می­کند زیرا ناحیه گرایان سیاسی تداوم همبستگی ملی و پیوستگی سرزمینی را بر نمی­تابند. کتاب حاضر با ترکیب دو رویکرد کارکردگرایی ریچارد هارتشورن، نظام چرخشی و نمادنگاری ژان گاتمن،جستار تنوع ناحیه­ای(زبان و مذهب) و گونه­های ناحیه­گرایی در ایران (آذربایجان، کردستان و بلوچستان) در قالب 5 فصل

1- فصل نخست: ناهمگونی طبیعی بنیاد ناهمگونی ملی

2-فصل دوم: بنیادهای جغرافیایی فرهنگ ایرانی

3-فصل سوم:آذربایجان ناحیه ای با کارکرد ملی

4- فصل چهارم: کردستان گستره ای از خرده نواحی کردی

5- فصل پنجم: بلوچستان، گستره­ای با مرزهای گسسته

بررسی کرده است. علاقمندان جهت کسب اطلاع بیشترمی‌توانند با شماره تلفن: 88802476، فروشگاه پژوهشکده مطالعات راهبردی تماس حاصل کنند

برای مشاهده جلد کتاب کلیک کنید...